Stem wij

 

Stel je voor, je loopt door de hoofdstraat van je dorp of stad en ineens sta je voor twee standbeelden: Anton Mussert en Rost van Tonningen. Badend in het zweet schiet je wakker. Langzaam trekt de opluchting door je lijf: een nachtmerrie.

 Ik stem ChristenUnie. Dat betekent niet dat ik van mening ben dat die partij altijd gelijk heeft of dat andere partijen het slecht met ons voor hebben. En ook bij verschillende levensvisies mag er het respect voor de ander zijn. Maar soms…

Ik las dat Thierry Baudet het vorig jaar juni presteerde bloemen te leggen bij het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen in Hoorn.

 In 1990 moest ik halsoverkop van Terschelling naar het AMC. Gea was die nacht per heli naar Harlingen en, later, Amsterdam gevlogen. Gebroken vliezen. Ik met de vroege snelboot er achteraan. Waar vond je in 1990 op zondagmorgen een huurauto? Terschellingers aan boord schoten te hulp en zo scheurde ik in een Suzuki Alto door de verlaten zondagochtendwereld naar Amsterdam. Ik reed veel te hard.

Met krijsende banden kon ik nog net schuin tot stilstand komen achter de achterste auto van de file in… de Coentunnel.

Die Coentunnel kende ik alleen uit verre verkeersberichten. Later, toen we een jongetje van 28 week en net een kilo hadden gekregen, heb ik me tijdens het vele wachten maar eens in die Coen verdiept. Ik leerde dat Jan Pieterszoon Coen 'de slachter van Banda' is. Om het VOC-monopolie voor specerijen op Banda veilig te stellen, moordde hij het eiland uit. Hij liet acht leiders doormidden hakken, onthoofden, vierendelen. Naar schatting overleefden slechts 600 van de 15.000 Bandanezen de genocide. Hij kreeg er later een destijds al omstreden standbeeld voor. Dit jaar is zijn ´actie´ precies 400 jaar geleden.

Stemmen is vrij, maar ik hoop dat niemand in het leesgebied van De Toren de vergissing maakt op 17 maart zijn stem te geven aan een man die nog steeds bloemen legt bij het standbeeld van Coen Mussert van Tonningen.