Virus

Er is een aantal Virus-versies. Ik wist dat niet. Nooit te oud om te leren, dus. Dramatisch groot zijn de verschillen niet. Het belangrijkste is dat elke versie onzichtbaar onder je huid kruipt en dat je er eigenlijk nooit meer vanaf komt. De variaties zijn ook makkelijk te verklaren. Virus was het eerste album van Nederlandse bodem waarvan de muziek op cd verscheen. Doordat Doe Maar na het versturen van de opnames van 4us  voor cd-persing nog aan de opnames verder werkte, ontstonden er verschillende versies van de plaat.

Als jongen in de jaren ’80 vond je Doe Maar maar niks. Al was het alleen maar door de bosjes in het katzwijm vallende meisjes in fluorescerende topjes. Nee, wij mannen luisterden naar the Police.
In die tijd zette ik mijn eerste wankele schreden als muzikant. Nee, geen gitaar: blokfluitles. Waarom moeten kinderen zich toch eerst altijd door muzieklessen heen worstelen die ouders als nuttig ervaren? Geen algemene muziekles, ik wil een drumstel! Geen blokfluit, ik wil een sax! Geen goudvis, ik wil een hond. Eh..u snapt het. Het suffe doosje van de fluit vond ik al helemaal niks. De blokfluit ging in elkaar geschroefd in een plastic zak, die ik aan mijn fietsstuur hing. Die prompt tussen mijn spaken belandde. Door de scheur in de fluit, blies ik de rest van mijn carrière valse lucht. Op verjaardagen van de meesters en juffen konden we echt los. Alle emmers bij ons in de schuur werden met aluminiumfolie omgetoverd in een drumstel en met de kameraden playbackten we Elvis en later John Travolta.

Alle optredens van onze band zijn afgelast. Als we het virus onder controle hebben, gaan we later dit jaar op pad met twee blazers. Speciaal daarvoor hebben we Doe Maar nummers ingestudeerd. Achteraf bezien missen we nog één titel: ‘Nachtzuster’..