Heldin met Autisme

Bij een tv-discussie over klimaatverandering tussen politici viel me afgelopen week op dat de helft zich duidelijk niet ingelezen had. Daar gaan we de spreekwoordelijke oorlog niet mee  winnen dacht ik nog. En met de vraag die op tafel ligt of met een jaartje of 100 de zee straks bij Ommen ligt en Hardenberg en Dedemsvaart subtropische badplaatsen geworden zijn is dat best zorgelijk.

Waar ik me vooral zorgen om maak is of de aarde straks nog wel leefbaar is voor mijn kleinkinderen? Misschien denk u ‘het zal mijn tijd wel duren’? Of deelt u toch wel een beetje mijn zorgen? Dat barbecueën in februari leuk is maar niet normaal zijn we het denk ik wel over eens. Omdat het me toch wel bezig houdt, volg ik sinds een tijdje Greta Thunberg. Een dapper Zweeds meisje van net 16 jaar die na de zomervakantie in schoolstaking ging voor het milieu. Greta is echt een ‘aparte’, een hyperintelligent kind maar wel met Asperger (een soort autisme). Abnormaal? Nee zoals met alles is ze ook hier helder, eerlijk en duidelijk over. En laten we eerlijk zijn, wat is nu werkelijk normaal en abnormaal? Want zoals Greta het stelt is het natuurlijk inderdaad knap abnormaal om te beweren dat klimaatverandering levensbedreigend is en toch maar gewoon door te gaan. Soms komt een handicap met voordelen en in het geval van Greta gaat dit zeker op. Een belangrijke bijdrage aan de klimaatdiscussie zijn haar inmiddels befaamde messcherpe speeches tijdens de klimaatconferentie in Polen en voor de Europese Unie. Verfrissende heldere kernachtige speeches die je tot in de ziel raken en zo confronterend zijn dat de politici sprakeloos achterblijven. Een meisje van amper 16 die dat met zoveel overtuiging kan en doet, daar neem ik mijn Petje voor af. Apart? Jazeker. Maar vanuit een diep respect voor de afwijkende mens kan ik alleen maar met grote bewondering naar Greta kijken. Ze houdt ons namelijk een spiegel voor waarin we onze eigen zwakheden zien.

Rudi Bults