Mijn
kinderen streven mij aan alle kanten voorbij: dochter qua schoolprestaties,
oudste zoon qua muzikaliteit en jongste zoon voor wat betreft voetbalcarrière.
Ik geniet daarvan. Ik voetbalde vroeger bij SJS Stadskanaal. Shirts (te stug),
broeken (te klein) en sokken moest je verplicht kopen bij Intersport. Dan kreeg
je bonnen die je moest inleveren bij de club. Daar kreeg de club dan weer
korting op de ballen van. Gedwongen winkelnering. Voetbalschoenen waren er in
de merken, Adidas, Puma en Quick. Ik mocht alles kiezen als het maar Quick was.
Tegenwoordig een kek merk, toen praktisch, plastic & goedkoop. De andere
merken waren van leer en dus te duur.
Ik
was 13 toen ik tegen Adidas voetbalschoenen aanliep. Over van de collectie van
het jaar daarvoor. Zwart met een venijnige kleur geel maar met de begeerde drie
strepen én schroefnoppen. Omdat ze afgeprijsd waren en twee maten te groot
(“dan heb je er volgend jaar ook nog wat aan”), kreeg ik ze. “En voorzichtig
met die dure schoenen!” De eerste de beste training, bij het zoeken naar een
verdwaalde bal in de bosjes, schopte ik tegen een tak en een gat in mijn
schoen. Tot op de dag van vandaag heb ik dat nooit aan mijn ouders verteld en
stond ik tot het eind van mijn carrière altijd met één natte voet te
voetballen, zelfkastijding voor mijn onvoorzichtigheid.
Had
ik al verteld dat jongste zoon al twee keer heeft gescoord? En mooie goals!
Bert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten