We konden dit jaar weer: lekker naar de camping. We hebben er maar liefst vijf gehad en iedere camping had zijn eigen charme. We belandden in Zuid Frankrijk met onze gehuurde camper.
Mijn man, mijn zoon en neef fietsten en leefden zich in en op het water uit, terwijl ik veel boeken verslond. Ondertussen was ik druk aan het analyseren. Zo ploos ik uit hoe bepaalde gezinnen in elkaar zaten. Ik wist vrij snel hoe de onderliggende verhoudingen lagen. Bij de Nederlanders was dat al snel duidelijk, bij de Fransen moest ik echt observeren. Ik bedacht allerlei namen: zo was er de hoedjesmeneer en een Gerrit: eentje die iedereen helpt, gevraagd en ongevraagd. Of Jan-Floris: die wist waar de mooiste watervalletjes en cafeetjes waren.
Twee pubers werden van de camping gestuurd na een slapeloze nacht voor iedereen en er waren jonglerende circusartiesten. Twee bevriende Nederlands stellen bleven tot heel laat nog behoorlijk hard met elkaar discussiëren over het onderwijs. Daar heb ik in de vakantie geen zin in. Ik denk dat ze mij Saaie Sara hebben genoemd. Die alleen maar saai in de stoel zat met een boek. Terwijl haar bruinverbrande gespierde man ritjes maakte op de mountainbike. Zij hoefde nooit af te wassen want dat deden de mannen na het eten ‘s avonds.
Wat we gemeen hadden met alle campinggasten was het campinggevoel, inclusief naar het toilet met je wc-rol. Het schept toch een band. Want iedereen moet nu af en toe eens een grote boodschap doen. Zelfs Saaie Sara!
Karin van Dijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten