Bucketlist geluk

 

‘Het bezit van de zaak is het einde van het vermaak’, kent u dat spreekwoord? Jaren sparen voor een auto, een caravan, of bijvoorbeeld die speciale motor? En wanneer je eindelijk je doel bereikt hebt, valt het tegen? Gelukkig klopt dat spreekwoord niet altijd.

Want de keren dat ik een dure gitaar verkocht aan iemand, die me jaren later liet weten er nog steeds volop van te genieten, zijn ontelbaar. Vooral in deze gekke coronatijd merk ik dat er vaker - en duurdere - gitaren verkocht worden. Eerst verbaasde me dat, want ik had een hard hoofd in de ‘corona-economie’. En toch, er zit wel logica in. Want laten we eerlijk zijn: je gaat niet wachten tot het einde om je bucketlist af te strepen. Want als corona één ding benadrukt heeft, is het wel dat het leven eindig is.

Nu schijnt het dopaminehormoon verantwoordelijk te zijn voor het proces van ‘verlangens omzetten in geluk’. Dat zorgt ervoor dat je intenser geniet hoe dichter je bij het doel komt. Maar het besodemietert je ook een beetje, want je wordt minder kritisch. Zo herinner ik me nog die prachtig oude (en veel te goedkope) Range Rover die ik kocht en die het op weg naar huis al begaf. De luchtvering kapot. Stond ik daar langs de A1, al mijn geluks-hormonen versplinterd! Ja, geluk is soms maar van korte duur, bij mij in dat geval precies 52 kilometer lang.

Tsja, ‘goedkoop is duurkoop’, hoor ik u zeggen. Terecht, want dat is precies waar het hier om draait. Wanneer je verlangens koppelt aan kwaliteit, heb je dat gedoe niet. En nog mooier is om er ook maar meteen een dosis inhoud, zingeving of verbondenheid met anderen aan te koppelen.

Want dat is waar je echt geluk vindt. Of, zoals wij hier zeggen: Life is too short to play a shitty guitar! En daar zit geen woord Frans bij!

Rudi Bults