Wauw: jongens! Daar waren ze dan. Twee kleine mannetjes, beide
zo’n drie pond. Zelf kwam ik uit een meidengezin en was er eigenlijk vanuit
gegaan dat ik dochters zou krijgen. Ik had al een beeld gecreëerd van twee
prachtige meisjes met ingevlochten haren, beide huppelend aan mijn hand. Een
beetje het ‘Elsa’ gevoel: de Disney prinses van het liedje ‘Let it go’.
En
loslaten: dat deed ik. Geen schattige handjes aan mijn hand, maar ontdekkende
en rennende en peutertjes had ik bij me. Ik ontdekte de voetbalwereld,
haantjesgedrag, omhoogstaande wc-brillen en veel kapotte kleren en knieën.
Heerlijk om een jongensmoeder te zijn! Tot hun twaalfde had ik nog invloed op
hun kleding- en haarstijl. Ook dat heb ik losgelaten. Van alles kwam er
voorbij: shirts met afschrikwekkende teksten, joggingbroeken, witte polo’s en
Gothic vesten. Ze namen mijn advies om jezelf te zijn graag ter harte. Zo ook
met de kapsels. Waar de één de laatste trends volgt, kiest de ander voor het
uniek zijn. Daar hoorde al een kaal hoofd bij (“Mam, ik heb iets gedaan wat ik
leuk vind, maar jij denk ik niet”) en nu wil hij het juist lang laten groeien.
Ik laat het los. Dat daarbij ook het loslaten van míjn dure crème van de kapper
bijkomt had ik even niet ingeschat. Want dat ‘lenen’ horen ze bij mijn man te
doen! Zijn sokken, geurtjes, scheermesjes, gel en shirtjes worden geroofd. Als
sprinkhanen struinen ze de kasten af. Er flitste door mij heen dat het leven
met dochters er ook zo uit moet zien voor moeders. Maar van míjn dure crème
moeten ze gewoon afblijven, klaar. Er loopt namelijk nog een jongen hier in
huis die bijna twaalf is. Die heeft die hele puberweg nog af te leggen.
Waarschijnlijk zal ik bij hem minder zeuren over kledingkeuzes. Dat vind ik
niet meer zo belangrijk. Dat kan hij namelijk nog veranderen. Nee, er zijn
andere keuzes waar ik mee geconfronteerd word. Dingen die onherroepelijk zijn.
De oudsten worden straks namelijk achttien. En het tattoowoord is gevallen.
Samen willen ze er één laten zetten. Van een leeuw, want dat is hun
sterrenbeeld. Ik slik en let it
go. Niets handjes vasthouden, maar hun eigen weg laten gaan. Wauw jongens…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten