Autoradio

Retraites en kloosterweekenden bij zwijgende ordes zijn in. Weer thuis vertelt men te zijn geraakt door de rust en de stilte. Men voelt zich ontgift. Ik begrijp dat. Zelf hoef ik daar niet voor naar het klooster. Ik ga vissen. Of autorijden. In mijn auto is het stil. Om die stilte te bevorderen, verwijderde ik consequent de radio’s uit de auto’s die ik vanaf mijn 18e heb verreden. Tot verdriet van mijn jongens, maar die gaan maar ergens anders lawaai luisteren.

Maar nu heb ik voor het eerst een auto met een complete geluidsafdeling waar de radio niet uit te halen is. Uiteraard laat ik de radio onaangeroerd. Maar - ik ben ook maar een mens - af en toe druk ik wel een cd in het dashboard, met iets rustgevends als Pink Floyd of Pergolesi’s Stabat Mater. In plaats van dan ter plekke met een lekke band of een kromme krukas te worden gestraft voor dit overtreden van mijn eigen stilteregel, word ik op onverwachte wijze beloond. Want zonder dat ik er om vraag, wordt bijvoorbeeld het ‘wish you were here’ af en toe ineens onderbroken. De eerste keer schrok ik me naar: een onzichtbare passagier! Het bleek een stem uit de radio, met verkeersinformatie.

Verkeersinformatie, wat een fantastische uitvinding!! Gratis en voor niks krijg ik te horen waar ze in het westen en zuiden nu weer allemaal in de file staan. En dat terwijl ik maar ongestoord doorglijdt door de grote vrijheid van ons Oosten. Ik hoop dat Daniël Lohues nog heel vaak moet uitleggen dat Drenthe niet in de Achterhoek ligt. En Salland, Overijssel, nee mensen, dat bestaat helelmááál niet. Laat ze allemaal ver weg blijven die medelanders, laat ze fijn files creëren met drie kwartier oponthoud. Daar word ik toch wel zo rustig van. Leve de boordradio!

Adrian Verbree