Geluk

In de jaren 1826 en 1827 zorgde een malaria uitbraak voor een ramp in de stad Groningen. Tijdens de Stormvloed van 1825 vonden diverse dijkdoorbraken plaats, waardoor landerijen onder water kwamen te staan. De rotting van planten en dieren in een moerasachtige omgeving en de doorbraak van de Rietdijk in Groningen in 1826, die de stad onder water zette, zorgde in de hete lente en zomer van 1826 voor de perfecte omgeving voor de malariamug. De stormvloed kostte ook aan ruim 300 inwoners van Overijssel het leven. IJsselmeer was toen nog Zuiderzee.

De stadse bedrijvigheid belandde op zijn gat. Vooral de armen werden getroffen. De gegoede burgers sloegen de handen ineen en sleepten vele gezinnen door de moeilijke tijd heen. Uiteindelijk stierf tien procent van de bevolking. De Martinikerk besloot de klokken niet meer te luiden bij begrafenissen, omdat dit een negatief effect zou hebben op de plaatselijke bevolking. Kinine was het eerste geneesmiddel tegen malaria. Veel dokters stonden sceptisch tegenover dit nieuwe medicijn (1820) en weigerden het voor te schrijven.

U begrijpt welke kant ik op wil. De vergelijking met de huidige crisis dringt zich op. Het verloop van de ‘Groninger Ziekte’ kunnen we met de kennis van nu haarfijn analyseren. Wat heeft geholpen met de bestrijding, wat niet? In het geval van de Coronacrisis zullen we daar nog jaren op moeten wachten. Of er in 1826 rellen zijn geweest, ik heb het niet kunnen vinden. Het enige dat naar de koets van de arts werd gegooid, was een wanhopige patiënt. En die deed dat zelf.  

Wat ze zeker niet hadden in 1826 waren onze huidige overspannen media.

Een geluk bij een ongeluk, zullen we maar zeggen..

Bert Nonkes