Steeds weer die negatieve berichten over gelijkblijvende, soms licht dalend en dan weer stijgende aantallen besmettingen maken me wel eens een beetje moedeloos. Alles wat we doen moet met beleid, waar is de spontaniteit gebleven. Soms is ze er gelukkig nog wel. Afgelopen donderdag hadden we er eentje. Zomaar een spontane opwelling om een nachtje weg te gaan, want dat mag nog.
Wij hadden al langer het plan om de tentoonstelling van de
mooiste brieven van Vincent van Gogh te gaan bezoeken en dat kon mooi
gecombineerd worden met een nachtje weg. Voordeel van een museumbezoek in deze
tijd, het is nooit druk! Daardoor kan ik lekker lang voor een voorwerp of
informatiepaneel staan kijken zonder het gevoel te hebben de boel op te houden.
Twee jaar geleden hebben we de reis gemaakt naar plaatsen waar hij heeft
geschilderd, gewoond maar ook verpleegd is en waar hij een eind aan zijn leven
maakte. Een intrigerende reis langs zonnebloemenvelden en andere plekken die
hij heeft geschilderd. Genietend van zijn kleurgebruik, verbazend over hoe hij
met weinig kleur veel kon laten zien. Dus naar Amsterdam naar het van Goghmuseum,
we hebben weer genoten van de schilderijen en nu ook zijn brieven. Heel
bijzonder dat al deze brieven bewaard zijn gebleven. Door onze reis krijgen
veel schilderijen een heel andere betekenis. Helaas zat de kop koffie er niet
in en een broodje hadden we van huis meegenomen dat hebben we opgepeuzeld in de
auto. Wat in een hotel wel mag is heerlijk dineren, dat maakt weer veel goed.
De volgende ochtend hebben we lekker een paar uren langs het strand gelopen,
frisse wind in de neus, heerlijk uitwaaien. Heerlijk om daar te lopen, ruimte
zat om je aan de maatregelen te houden. En dan te bedenken dat er veel mensen
toch weer naar de Kalverstraat of elke andere winkelstraat moeten met allemaal
dezelfde winkelketens, of je nou in Zwolle, Amsterdam of Maastricht bent. Nee
geef mij maar het strand, constant andere golven, wisselende wolkenpartijen,
heerlijk de wind door de haren. Die van Rianne dan, bij mij waait het wel langs
mijn gezicht, maar die haren moet je er steeds meer bij denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten