Af en toe licht de hemel op. Vorig jaar, hoogzomer, zagen we de staart van komeet Neowise, weet u nog? En deze maand hadden we de superconjunctie van Jupiter en Saturnus. Hebt u die gezien? Duurt maar 800 jaar voor u weer zo'n uitgelezen kans krijgt. Troostprijs voor de jeugd: in 2080 ziet deze conjunctie er ook heel aardig uit. Natuurlijk was het alsmaar bewolkt. Maar op 18 december heb ik de 'hemelse kus' toch maar mooi betrapt: been there, done that!
Het heelal maakt klein
Meebewegend in een hoekje van een van de
spiraalarmen van de Melkweg, draait ons
zonnestelsel z´n rondje van 220 miljoen jaar rond het zwarte gat in het
centrum. De Melkweg, een van de miljarden sterrenstelsels die we nu hebben
waargenomen. Stuk voor stuk goed voor miljarden sterren. En bijna allemaal,
afgezien van ons zusterstelsel Andromeda, bewegen ze, omdat het heelal zelf
uitdijt, van ons af. En: hoe verder weg, als des te sneller ervaren we deze
verwijdering. Dat betekent in contrapositie (spoel de film achteruit) dat het
universum ooit uit één punt van oneindige dichtheid moet zijn ontstaan: de Big
Bang. Daar wilden veel wetenschappers destijds niet van weten. 'Big Bang,
oerknal'
was een spotwoord aan het adres van gelovigen. Het heelal ooit
ontstaan? Nee. Ondenkbaar, want een begin veronderstelt.... Precies, en dát mag
niet eens gefluisterd worden. Want, zoals een wetenschapper het ooit
verwoordde: 'Met de oerknal komt ook de schepper weer uit zijn doodskist
gesprongen'. Ook niet-geloven kan fundamentalistisch
onredelijk zijn. Niemand kan God uit het heelal bewijzen, maar je hoofd in het
zand stoppen door verbieden aan Hem te denken? Tja...
We gaan het merken. Om ook met Latijn af te
sluiten: Deo Volente.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten