Het
is wel heel erg in de mode om als je iets organiseert er een goed doel aan te
verbinden. Zo heb ik in het verleden deelgenomen aan een aantal acties die voor
prachtige goede doelen geld hebben opgeleverd. Ik ben ook erg dankbaar dat ik
in de omstandigheid verkeer dat ik gezond ben en een beroep heb waar ik ervaar
dat dit niet vanzelfsprekend is.
En
toch knaagt er iets. Het is 14 jaar geleden dat een aantal mannen een
megafietstocht, die we 10 landen in 10 dagen noemden, organiseerden om voor de
Zwieseborg geld bijeen te fietsen. Ik mocht dit als fysiotherapeut begeleiden.
Na een voorbereiding van bijna een jaar hebben 10 mannen deze monstertocht
volbracht. Trots was ik op ze dat ze een prachtige cheque konden aanbieden en
de dieren van de kinderboerderij kregen namen van deze helden. Wat is er van
die bouwvallige boerderij indertijd een schitterend monument gemaakt. En nu
gaat dit prachtige monument sluiten. Was het toch te mooi, te hoog gegrepen of
kunnen zorgbestuurders beter zorg besturen dan een activiteit waar commercie
een rol speelt. Het is vast en zeker een zware beslissing geweest maar jammer
blijft het. Soms gaat het toch mis met goede doelen, jammer.
Maar
het meewerken aan goede doelen blijft knagen. Kerst vorig jaar hoorde ik de
wens om met een aantal mensen uit Hardenberg naar de Alp ‘d Huez te fietsen en
daar de top bereiken en een cheque aan te bieden aan de stichting Alp ‘d Huzes.
Ik wil ook een van die mensen zijn die daar zijn steentje aan bijdraagt. Het
samen met een groep mensen iets voor goede doelen doen verbindt, zowel in de
voorbereiding als tijdens en na zo’n prachtig evenement. Met die mensen gaan we
het gewoon doen zoals we in Hardenberg zeggen. Een goed voornemen voor 2020 en
met een flinke portie positieve gezondheid gaan we Hardenberg weer op de kaart
te zetten en daarbij het prachtige doel te steunen om kanker de wereld uit te
helpen. Dan zal dat knagen wel weer verdwijnen.
Henk Leemhuis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten