Glashelder

Het is altijd aanwezig. Op de radio, in kranten, bij het surfen op internet en op de tv: reclame. Het zit verweven in deze maatschappij. Bij de één gaat het het ene oor in en weer uit, bij mij blijft het hangen. Zowel de tekst als de muziek. Toen één van onze kinderen nog niet zo goed kon praten klonk er toch in de auto vanaf de achterbank: “Interpolis, glashelder!” Ook hij onthoudt alle reclames en kan het letterlijk nazeggen. En deze reclame was inderdaad glashelder.

Maar wat kan ik me irriteren aan de ‘sluikreclames’. Voorbeeldje: expeditie Robinson. Van tevoren wordt er meegedeeld dat het programma mede mogelijk wordt gemaakt door een soort woksaus. Nu moeten de deelnemers dit seizoen ineens allerlei opdrachten doen met wokpannen! Alsof wij als consument dan ineens zin krijgen om iets te wokken en dan die geweldige saus willen aanschaffen. Alsof we dat niet doorhebben. Net zoals Ludo in Goede Tijden jaren geleden ineens flesjes Yakult ging drinken aan het begin van de dag. Ik gruw ervan. Dus ja, ik word erdoor beïnvloed. Maar dan vooral in negatieve zin. Zo zal ik ook nooit iets bestellen bij Zalando vanwege de reclame van schreeuwende en gillende vrouwen die ze ooit hadden.

Nu blijkt dat er een nieuwe manier van reclame is die nog iets anders werkt dan de sluikreclame. Gemaakt door influencers op internet. Dat zijn vloggers en Youtubers die vooral veel jonge volgers hebben en dan tussen neus en lippen door zeggen dat ze even een Snickers pakken of dat hun nieuwe Adidas vest zo lekker zit. Zij beïnvloeden hiermee de jonge volgers en verdienen hier goed aan. Met #ad moet nu duidelijk worden dat dit het geval is. Zodat iedereen weet dat zij ervoor betaald krijgen. Bij veranderende tijden horen ook andere manieren van reclame maken. Dat is nu eenmaal zo. Maar ik vind het handig dat het met #ad duidelijker wordt dat er reclame gemaakt wordt. Anders was ik er ook niet ingetrapt hoor, dat lijkt me glashelder!

Karin van Dijk