Zelfstandigheid

Afgelopen weekend vierden we ons 20-jarig bestaan als familiebedrijf, wat me deed terugdenken aan het begin. Dat was trouwens al in 1993.

We hadden net ons huis verbouwd en ik wilde wat rododendrons aanplanten. Ik hoorde dat ik geschikt terecht kon bij Jan Evers, een kweker in Kloosterhaar. Met Jan klikte het en ik besloot er 20 mee te nemen. Thuis bedacht ik me dat wanneer ik er 50 zou kopen, en de rest doorverkocht, mijn eigen rododendrons me niets zouden kosten. Zo gezegd zo gedaan, advertentie geplaatst in de Tubantia en kijken waar het schip strandt.

Dat werd zo’n groot succes dat, nadat ik Jans kwekerij leeggekocht had, maar besloot er 4000 te bestellen bij een grote kweker. Mijn onbewust jeukende hang naar zelfstandigheid was ineens een bedrijf geworden. Het rododendron-handeltje werd een tuincentrum en toen iemand me vroeg of ik ook tuinen kon ontwerpen, antwoorde ik op zijn Pipi Langkous, ‘ja hoor’ (ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan). En voor ik het in de smiezen had, had ik een hoveniersbedrijf, liepen er elf werknemers rond en reden er vijf busjes door het land om tuinen aan te leggen en te onderhouden.

 Acht jaar later, In 2001, besloot ik het bedrijf te verkopen. Maar één ding was voorgoed veranderd: ik kon niet meer terug in loondienst. Na een paar maandjes mijmeren besloot ik iets met gitaren te gaan doen, niet wetende dat het weer zo uit de hand zou lopen. Inmiddels zijn we twintig jaar verder, werkt zo’n beetje de hele familie mee, hebben we een wereldwijde klantenkring en afgelopen weekend hebben we met een klein festival ons 20-jarig bestaan gevierd. Met grote dank nog aan Jan Evers.

Rudi Bults