Het gaat de verkeerde kant op

‘Het gaat de verkeerde kant op’. De afgelopen weken heb ik dat alweer een paar keer horen zeggen. Het regent te veel, de zon gaat te vroeg onder, het waait te hard, er zijn teveel wolken: het gaat de verkeerde kant op. Laat ik daar nu helemaal geen last van hebben. Ik vind het prachtig wanneer het de verkeerde kant op gaat. Ik vind het ook prachtig wanneer het de goede kant op gaat. Het mooist vind ik het wanneer het alle kanten op gaat.

Ooit was ik een vijftal zomers op Cyprus om daar dan twee weken les te geven. Prachtige kans om tussendoor te genieten van zon, zee en strand. Constant blauwe luchten. Een voorrecht. Maar na anderhalve week begon het te kriebelen. Op de radio zocht ik te vergeefs naar het weerbericht. Ja, waarom zou je een dagelijks weerbericht verzorgen, wanneer het weer van morgen weer toch het weer van gisteren is: zon, blauw, wind.

Ik ben een journaalkijker. Doorgaans is de vulling van het journaal voorspelbaar: een litanie van schokkend nieuws, Haagse onrust en betogingen tegen dit of dat. Maar één ding is zeker: aan het eind wacht de verrassing, het weerbericht. Ons Nederlandse weerbericht, zo onvoorspelbaar dat de weermannen en -vrouwen regelmatig moeten erkennen dat ze er de vorige avond naast zaten. Zon werd regen, storm koos voor de Noordzee. En dan de lokale verschillen: op Cyprus maakt het niet uit waar je op het eiland zit. Maar hier kan het in Lutten gieten, terwijl je in Gramsbergen in je tuinstoel zit. Leve het weerbericht. En dan buienradar, waar je elke vijf minuten kunt controleren of het wel waar is dat het regent.

Het is herfst aan het worden. Regen, hagel, Indian summer, westenwind, wolken, felle opklaringen, storm: geen peil op te trekken. Het gaat de verkeerde kant op. Heerlijk!

Adrian Verbree