Het zal misschien wel met de leeftijd te maken hebben maar
ik merk bij mijzelf steeds vaker dat ik moeite krijg met veranderen. Er is nu zelfs een reclame op de radio van
een internet bedrijf dat zegt dat veranderen moet. Dit doen ze aan de hand van
een voorbeeld van de veranderende verpakking van een pakje boter wat al
decennia lang hetzelfde was. Ik had dat de afgelopen weken met de veranderende
verpakking van de koffiemelk.
Maar het gaat veel verder. Met stijgende verbazing lees ik
dat er ouders zijn die het tijdens de zomervakantie erg zwaar hebben omdat de
kinderen thuis zijn van school. Deze ouders zijn enorm toe aan vakantie en nu
moeten ze ook nog eens 24 uur per dag voor hun kinderen zorgen. Er wordt dan
ook een pleidooi gehouden om de kinderen op zomerkamp te sturen of een oppas
mee te nemen tijdens de vakantie. Zo hebben deze ouders dan zelf de handen vrij
om echt te genieten van hun vakantie. Ik heb toch wel een heel ander beeld van
vakantie met onze eigen kinderen. Hoe klein ze ook waren, heerlijk naar het
strand om samen zandkastelen te bouwen, wandelen in de Oostenrijkse alpen en
stiekem zwemmen in de blote kont in een steenkoud bergmeertje want we waren
toch alleen op de berg dachten we. En dan boven komen en moeten schuilen voor
een enorme hagelbui. Vorige week bij de een na laatste Alpenetappe van de Tour
de France kwamen die taferelen me weer scherp op het netvlies. Wij hebben samen
met onze kinderen echt vakantie gevierd en de verhalen over onze eigen
avonturen komen als iedereen thuis is nog regelmatig langs. Ik moet er niet aan
denken dat wij als gezin niet samen vakantie hadden gevierd. Voor mij voelt het
als een verarming dat we zelfs dat niet meer samen doen, de individualisering ten top.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten