Medelijden

Wanneer mensen alles hebben is merkwaardig gedrag nooit ver weg. Toen het Romeinse rijk floreerde, kon men tot twaalf uur durende bras- en slemppartijen houden waarbij een volle maag geen reden was te stoppen met innemen. Een in de keel gestoken veer diende om het genotene weer naar buiten te werken en plaats te maken voor meer. De filosoof Seneca schreef: ‘wanneer we eten tijdens een banket, is er een slaaf om het kots van de vloer op te vegen’ (als u niet zo thuis bent in de klassieken, zie Asterix en de Helvetiërs, pagina 7). Rare, nare jongens die Romeinen. Ja. Maar waanzin is tijdloos. In 2014 werd in Parijs een met bladgoud bedekte Lamborghini gespot. Hoe sneu kun je zijn?

Hardenbergers zie ik het zo bont niet maken, maar in ander opzicht kun je ook aan ons gedrag zien dat wij het gewoon te goed hebben en van gekkigheid niet weten wat we moeten bedenken om toch maar weer iets nieuws te hebben. Wanneer je vroeger een gat in je broek had, werd dat betreurd en gerepareerd of je kon je broek afschrijven. Tegenwoordig lopen we er graag bij als zwervers. Splinternieuwe broeken worden (door verbijsterde arbeiders in Bangladesh?) vakkundig van scheuren en zwakke plekken voorzien. Een kapotte broek is hier helemaal af. Wat… een must! Onbeschadigde jeans, daar wil je nog niet dood in worden gevonden, dat is zó vorige eeuw. Nee, doe maar een paar fijne scheuren bij de knieën en op de bovenbenen. Kost wat meer, zo’n rijke-armenbroek, maar we trekken graag de portemonnee voor onze bedelaarsuitstraling. En we zijn arm door weer en wind; de winter nadert, maar nog steeds zie je in Hardenberg alom knokige knieën door de spleetjes in hun benenboerka gluren. Heb medelijden met ons.

Adrian Verbree