![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSIZv1puKn8W5ih_COeCgn_Zi-_W9aejOTMScBRIdFTQv_t5HuWwbmLHXucx83obakjG2VODorKfx4xk2MMddd8feH1uQm0falozngzz4tEqZDubWQ9qRooNGtcsXPk-6PBAu93A3edrZB/s200/05+Rudi+Bults.jpg)
Zo’n
bevalling is spannend, en ik ben iemand die zich dan snel zorgen maakt, vooral
op zulke momenten. Aan de buitenkant ben ik wel een bikkel hoor, maar als het
erop aankomt, moet ik eerlijk bekennen, ben ik gewoon een softie. Ook toen ik
de eerste dag na de bevalling hoorde dat Veda een beetje veel afgevallen was,
en de kraamhulp zich daar een beetje zorgen over maakte, liep ik me ook de
godganse dag zorgen te maken. Gelukkig heb ik stuur in mijn leven. Een nuchtere
vrouw, en evenzo nuchtere dochters. De dag erop bleken ze weer eens gelijk te
hebben gehad. Ze was maar liefst 180 gram gegroeid. De kraamhulp had zoiets nog
nooit meegemaakt. Er viel een zorg van me af.
De
corona spelregels hebben deze prachtige gebeurtenis wel een beetje overschaduwd
moet ik zeggen. Dat, en mijn voorzichtige karakter, maken dat ik mijn
kleindochter, die al weer een week oud is, nog maar één keer gezien heb. En dat
terwijl ik een diep verlangen voel dat kleine wondertje, dat toch ook een
beetje van mij is, in mijn armen te nemen. Een dochter van mijn dochter, dat is
echt een super speciaal gevoel, dat kan ik bijna niet uitleggen, laten we het
maar geluk noemen. Mijn heerlijk nuchtere dochter liet met trouwens weten dat
ik me niet aan moet stellen, en gewoon langs moet komen. En dat ga ik vandaag
maar eens even doen.
Zo,
en nu is het twaalf uur, nog een keer door lezen, en dan lever ik hem in.
Rudi Bults
Geen opmerkingen:
Een reactie posten