Eigenlijk
was ik al begonnen aan een column over die doorzeurende non-discussies over de
kleur van Piet. Maar al schrijvende merkte ik dat dit ‘kinderfeestje’
hypergevoelig ligt, en ook allang niet meer over de kleur van Piet gaat. Daar
is de zwijgende meerderheid, wij dus, namelijk allang klaar mee. Dus de Column
krijgt een ‘ander kleurtje’, minder gevoelig, dichter bij huis. We zijn
afgelopen week, na ruim dertig jaar, namelijk verhuisd, na een intense
zoektocht, hebben we in Dedemsvaart het ideale huis gevonden. Sfeervol, uit
1880, dicht bij de zaak, centraal gelegen, en dicht bij de kinderen.
Verhuizen
na zo een lange tijd is een heftige onderneming. Wat bewaart een mens veel. Je
vindt dingen terug die je helemaal vergeten was. En je moet in zo’n week veel
beslissingen nemen, meenemen of toch maar weggooien? Dat we veel weggegooid
hebben, zegt veel over ons karakter en opvoeding. ‘Wie wat bewaart heeft wat’
en ‘zuinigheid en vlijt, bouwt huizen als kastelen’. Ja, het zegt ook veel over
de welvaart. Ik moest nog even terugdenken aan begin september, toen ik met
mijn dochters in Brussel was. Daar ging dat wel anders. Mensen die van hun spul
af wilden, zetten het gewoon op straat. Keek je ‘s morgens, was het allemaal
weg. Simpel, gerecycled zoals het hoort. Een tweede leven tegemoet. Toen ik op
een avond voor onze Air BNB op het stoepje zat met een glas wijn zag ik hoe dit
ging. De buurman had een halve inboedel op straat gezet. Binnen twintig
minuten, kwamen respectievelijk een meisje, een Oost-Europees uitziende man, en
een Afrikaans uitziende man langs, die alles meesleepten. Met het meisje raakte
ik nog kort in gesprek toen ze mij om toestemming vroeg. Ze kwam uit Gambia, en
ging het verder verkopen. Daar leefde ze van. Ja dat zet je wel aan het denken.
Welvaartsland Nederland met zijn non-discussies over zwarte piet, en de echte
armoe in de wereld, zo dichtbij, en zo onzichtbaar.
Groeten
uit Dedemsvaart,
Rudi Bults
Geen opmerkingen:
Een reactie posten