#doeslief

Bent u dit al tegengekomen? Hij hoort bij de campagne van Sire tegen onaardig gedrag in openbare ruimtes. Mensen bewust maken van hun gedrag. Bijvoorbeeld bij agressie tegen hulpverleners. Of de scheldende en tierende ouders langs de lijn op zaterdag. Ook ik sta daar soms tussen, met het schaamrood op de kaken. Zou ik “Doeslief!” durven roepen? Ik denk het niet. Dan is #doeslief typen al een stuk makkelijker. In de krant lees ik hoe het zit met die campagne.

En dat is voor mij wel een eye-opener! Uit onderzoek van Sire heeft 76 procent van de mensen aangegeven dat zij zichzelf wel aardig vinden. Dat had ik dus ook kunnen antwoorden. Ik vind mezelf namelijk best aardig in het verkeer, en kassamedewerkers bij de Jumbo heb ik nog nooit genegeerd. Op social media ben ik heel bewust van wat ik typ. Op het voetbalveld roep ik vooral “Goed zo!” En “Prima samengewerkt!” Het klopt dus: ook ík vind mezelf best aardig in openbare ruimtes. Hoe kan het dan dat iedereen naar een ander wijst? Zou er dan eigenlijk geen onaardig gedrag moeten zijn toch? Dan zou het misschien af en toe eens gebeuren. Want weet jij veel waarom de vrouw bij de kassa zo chagrijnig is? Wie weet heeft haar man net gebeld dat hij toch niet thuis eet en hebben haar kinderen de hele dag al ruzie met elkaar en is nu net ook nog het gehakt vergeten en had ze willen vragen of haar man het meenam. Of rijdt die bumperklever zo snel omdat hij naar zijn oude moeder moet die net is gevallen op de keukenvloer. Niet dat ik het gedrag goedpraat hoor, maar misschien moeten we toch ook kijken naar de reden van onaardigheid. Ik weet namelijk niet hoe het bij u zit, maar ik heb echt wel van die dagen dat alles misloopt. Slecht weer en stress maken van mij ook niet altijd een aardig persoon. Dus bij doeslief moeten we misschien ook naar ons eigen gedrag kijken. Niet gelijk doeslief roepen maar gewoon eens vragen hoe het gaat met de ander. Iets van #doe-zelf-lief of zo.

Karin van Dijk