Amerika

Deze column schrijf ik vanuit zonnig Californië waar vandaag op 23 januari het kwik net als gisteren 23 graden Celsius is. Mijn dochter en ik zijn hier voor ons werk hier en bezoeken de NAMM show. De grootste muziekbeurs ter wereld. We combineren het aangename met het noodzakelijke en bezoeken ook wat museums en Hollywood.

Stiekem ben ik onder indruk van het grootse van Amerika. Los Angeles is een conglomeraat van tegen aangeplakte steden. En op een oppervlakte niet veel groter dan Overijssel wonen zo’n 18 miljoen mensen. Nadat we het prachtige Paul Getty museum 40 kilometer verderop bezocht hebben, nemen we de tijd om op tijd terug te zijn voor onze afspraak bij NAMM. Als echte Overijsselaars hadden we natuurlijk geen rekening gehouden met het feit dat je hier altijd in de file staat. We zijn veel te laat terug. Tijdens de terugreis valt me op hoe groen de stad is, ze staat vol met bomen, maar al die bomen kunnen de deken van smog niet aan die altijd over de stad hangt. Wanneer je er op let ruik je die smog ook, valt me op, en dat is best indrukwekkend. Net als de auto’s die er rijden, zelfs de ambulances, politieauto’s en de auto’s van de stedelijke groenvoorziening zijn allemaal dikke vette 8 cilinders vol chroom uitgerust. Prachtig om te zien dat wel weer. Wij parkeren elke dag in een garage die tot de nok gevuld is met 10.000 meest Kingsize auto’s die niet eens meer opvallen omdat iedereen er in rijdt. Op de gebruikelijke vierbaanswegen die dwars door de stad kruizen kun je een voetbalwedstrijd spelen. Elke straat is supermooi aangelegd met dikke rijen palmbomen. En op elke hoek is wat te doen, het eten is er verrukkelijk en natuurlijk op zijn Amerikaans altijd te veel. Je voelt ruikt en ziet gewoon dat dit niet goed kan blijven gaan. Ja alles is groot en iedereen is er keihard aan het werk. Het leven is hier goed, en als je omhoog kijkt zie je gewoon blauwe lucht. Maar dat de Amerikanen voorlopig hun klimaatdoelstellingen niet gaan halen mag duidelijk zijn.

Rudi Bults