Vleeseter
We eten al een tijdje wat bewuster mijn man en ik. Zo komt
er geen plofkip meer in huis en is het gehakt in de volkoren spaghetti
biologisch. Af en toe eten we zelfs vegetarisch vlees, hoewel ik daar
persoonlijk nog wat aan moet wennen als echte Bourgondiër. Ik denk dat ik sinds
mijn vroege jeugd elke dag vlees of vis heb gegeten, met hier en daar een
kleine uitzondering. Mijn man daarentegen houdt niet zo van vlees, en al
helemaal niet van vlees kluiven, en samen zoeken we een nieuwe manier van
vleeseten. Nog niet altijd met positief resultaat, want de biologische
rookworst van gisteravond was ronduit smerig.
Iedereen begrijpt onderhand wel dat we de aarde aan het
opgebruiken zijn. We voelen de aarde warmer worden en inmiddels kennen we de lijst
met duurzame tips en trucs uit ons hoofd. In die zin lijkt extra inzicht niet
nodig, maar toch is het blijkbaar lastig om er ook daadwerkelijk dagelijks
bewust van te zijn.
Economische beslissingen die ten koste gaan van de natuur
zijn snel gemaakt. Zo ging onze wasmachine twee weken geleden stuk. En met het
oog op dat één á twee reparaties soms net zoveel kosten als een nieuwe, hebben
we gekozen voor een vervangend exemplaar, en daarmee voor onze portemonnee.
Voor het klimaat is dit natuurlijk rampzalig, en op langere termijn ook voor
onszelf. En dáár ligt gelijk het probleem, het is ‘een ver van mijn bed show’.
Vorige week was ik bij een lezing over duurzaamheid. De
spreker gaf mij een nieuw inzicht. Namelijk dat we als we vanuit geluk gaan
denken in plaats van geld, we automatisch andere keuzes zullen maken. En dan
niet alleen vanuit ons eigen geluk, maar ook het geluk van andere
wereldgenoten. Een voorbeeld: Is biologisch vlees te duur? Wel soms als het om
geld gaat, maar nooit als het gaat om het welzijn van dieren.
Ik vind het persoonlijk een mooie en wellicht werkbare
insteek. Moeten ze alleen nog wel betere biologische rookworsten gaan maken…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten