In mijn vorige column heb ik geschreven dat ik op vakantie
was naar een verre bestemming. Ik ga graag op vakantie en maak ook graag foto’s
die ik als dierbare herinnering aan de vakantie bewaar.
In de tijd van de filmrolletjes waren we beperkt in het
maken van foto’s. Een rolletje van 36 stuks was het maximum. Als we in ons
studentenleven tijdens een vakantie drie rolletjes volmaakten dan was dat een
behoorlijke aanslag op ons budget. Zomaar overal foto’s van maken was er niet
bij, want het aantal was beperkt. Het was altijd weer spannend om de
ontwikkelde foto’s op te halen en dan te bekijken. Ik kan me een vakantie herinneren waarin ik
na afloop de foto’s ging halen en de gehele film was niet belicht geweest. We
waren zomaar alle foto’s kwijt van een week vakantie. Alleen onze eigen
herinnering was er nog.
Tijdens deze vakantie waren wij in het westen van Amerika en
daar zijn zulke geweldige natuurparken dat ik blij ben met mijn
spiegelreflexcamera en wel duizend foto’s heb gemaakt. In het vliegtuig terug
heb ik al veel foto’s bekeken en wist dat ik een mooie reportage kon maken van
deze bijzondere reis. Echter bij het uitstappen van de trein in Hardenberg
ontdekte ik terwijl de trein wegreed dat ik mijn rugzak met de camera vergeten
was uit het bagagerek te pakken. Grote schrik, direct Arriva bellen met de
vraag of ze de conducteur konden waarschuwen, nou dat kan dus niet in deze tijd
van goede communicatie. Doorgewezen naar de site ilost.nl en wachten, het kon wel drie dagen
duren. De derde dag stonden er spullen op de site die in Emmen waren afgegeven
maar niet mijn camera. Wat een teleurstelling, alles weg??
Facebook bleek de oplossing, iemand attendeerde ons op de site
verlorenofgevonden.nl. Daar bleek de tas met camera wel op te staan, door
iemand van Arriva al de eerste dag geplaatst. Achteraf is het spannende wachten
niet nodig geweest, zijn alle foto’s terug en kan ik beginnen met het maken van
het vakantieboek van onze geweldige reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten