Verwend

Het is ook nooit goed of het komt altijd op het verkeerde moment. De regen. Ook nu weer, terwijl ik dit schrijf komt het water met bakken uit de hemel, is het straattheaterfestival deels in het water gevallen en werd de thuiswedstrijd van HHC tijdelijk gestaakt vanwege het onweer. Maar wat waren we verwend, een super mooie zomer, tot laat in september nog gewoon overdag en vaak ook ‘s avonds gewoon buiten zonder jas.

Afgelopen donderdag heb ik enorm genoten in het centrum van onze stad Hardenberg waar muzikale talenten hun kunnen durfden te laten zien. Kinderen die gewoon hun repertoire zongen alsof ze dat dagelijks doen en het heerlijke weer maakte het begin van Hardstikke Cultuur tot een groot feest. Maar vrijdag sloeg het weer om. Zaterdag hadden we het Kunsten Op Straat festival en de Amateurkunstmarkt, wat nog hoopvol begon maar eindigde met een hoosbui. Maar wat zijn we weer verwend, al die Hardenbergers die leven voor cultuur en vanuit hun kraam hun kunnen met ons deelden. Van tekenen, haken, drummen tot tai-chi. En nu maar hopen dat veel mensen lessen gaan volgen bij de aanbieders want er is vast nog veel meer talent in Hardenberg. Wat zijn we verwend met bijzondere artiesten op straat die op hun eigen wijze kunst maken. Prachtig vind ik het hoe het publiek daarop reageert, van wegdraaiende hoofden die het maar belachelijk vinden tot schaterlachende mensen die genieten van de kolder. Wat zijn we verwend dat we leven in een land waar dit allemaal kan en mag. ‘s Avonds in de Voorveghter heb ik genoten van de preview van het theaterseizoen en het prachtige programma wat we mogen verwachten. Voor elk wat wils, wat zijn we verwend in Hardenberg met een theater.

De koning zei het ook in de troonrede, bouwen aan een hechte samenleving gaat iedereen in ons land aan. We hebben het afgelopen weekend in Hardenberg laten zien. Gewoon doen. Zelfs het weer kan dan geen spelbreker zijn.

Henk Leemhuis

Hart voor cultuur

Ik heb een nieuwe baan! Bij Cultuurkoepel Vechtdal. Twee weken geleden ben ik begonnen en ik voel me al aardig op mijn plek. Het is een fijn team en deze functie lijkt me te passen als een handschoen. Als zangeres en met mijn kunstacademie achtergrond heb ik altijd al een warm hart gehad voor cultuur, en deze baan versterkt dit alleen maar.

Cultuur is belangrijk. Van vroeger uit betekent het woord cultuur iets als ‘scheppen’ of ‘vormen’. Al zo lang de mensheid bestaat is zij, naast overleven, bezig met creëren. Cultuur is belangrijk voor mensen, maar zelfs ook noodzakelijk. Creativiteit is essentieel voor geestelijke en economische groei, en daarnaast kunnen mensen en volken zich met hun cultuur identificeren.

Kinderen worden helaas steeds minder geprikkeld door cultuur. Op scholen zijn er vaak te weinig mogelijkheden, thuis hebben ouders minder tijd, en de nieuwe media zorgt er voor dat we dagelijks meer consumeren dan produceren. Het gevolg is dat kinderen tegenwoordig beduidend minder creatief zijn, en dat kan zich later gaan uiten in problemen als weinig vindingrijkheid of slecht ruimtelijk inzicht. De rechter hersenhelft krijgt te weinig aandacht, en dat vind ik zorgelijk.

Maar nu ik dagelijks nog meer met kunst en cultuur bezig ben, zie ik ook hoeveel mensen er zijn die het hart voor cultuur met mij delen. Mensen die zich ook hard willen maken voor creativiteit, en die anderen willen leren over muziek, dans of beeldende kunst. En we moeten niet vergeten dat de nieuwe media ons ook mooie mogelijkheden biedt, zoals vloggen, animatie filmpjes maken of 3D printen.

Cultuur brengt zoveel aan jong en oud, of het nu de nieuwe technieken zijn of de eeuwenoude. En het allermooiste van cultuur is toch wel de saamhorigheid. Want wat is er nou mooier dan samen met vrienden of familie genieten van een heerlijk stuk muziek of cabaret. Cultuur verbindt, en dat moet worden gestimuleerd. Aan mij zal het niet liggen!

Anja

Nederlands

Mijn wieg stond in Amerika. Grand Rapids, Michigan. Mijn moedertaal werd uiteindelijk het Nederlands. Hoelang nog? In ‘megastores’ worden mij ‘crazy discounts’ aangeboden, want er is een ‘sale’. Ik krijg niet 10% korting, maar 10% ‘off’. Wil een dame zich een setje elegante onderkleding aanschaffen, dan wordt ze naar de afdeling ‘foundation’ gelokt, maar - hoe verwarrend - als zij zich verantwoord wil opmaken, moet ze ook beginnen met het aanbrengen van de juiste ‘foundation’. Is het de bedoeling dat zij haar hoofd in een bh, sorry een ‘bra,’ steekt? Awkward shoptalk! Of vindt u het juist cool en chill?

Op tv is men niet op zoek naar Nederlanders met een goede stem, maar naar ‘The Voice of Holland.’ Ik geef toe dat wat exotisch klinkt, beter kan ‘bekken’ dan wat je wel echt verstaat. Dat verschijnsel is niet van vandaag. Herinnert u zich nog the spice girl en the backstreet boys? Enorm populair destijds, maar wat zou er van ze zijn geworden als ze hier in de markt waren gezet als respectievelijk de kruidenmeisjes en de jongens uit het steegje? Nee, daar zit geen muziek in.

Ondertussen is het invlechten van allerlei Engelse termen iets om medelijden mee te hebben. Draai het maar eens om. Ik ben even terug in Grands Rapids. John from next-door gives me a call: ‘Adrian, let’s go, there’s a mega uitverkoop at Walmart!’ Maar ik kan niet met hem mee, want mijn vrouw roept: ‘Adrian, dear! Please rits me op! My new jurkje is a little krap’. Ik loop de slaapkamer binnen, ben enthousiast over haar aanwinst en roep: ‘koel, om te rillen!’

Hoe belachelijk wil je jezelf maken? Nog even en we weten niet eens meer wat Nederlands is. Straks roept er ineens iemand ergens: ‘Wie maakt ons Nederlands ‘great again’?’ Als dat geen schrikbeeld is…

Adrian Verbree

Van hij lust ‘em naar een lustrum

Deze week ben ik tien jaar ‘droog’. Al tien jaar geen druppel alcohol gedronken, geen wijnsaus op mijn vlees, geen tiramisu als toetje, niks! Dat vind ik wel een reden om daar even bij stil te staan. Tien jaar geleden kreeg ik de diagnose manisch depressief. Zo’n diagnose komt gemiddeld tien jaar te laat. In díe tien jaar had ik last van allerlei symptomen die ik niet thuis kon brengen maar wel kon onderdrukken met alcohol. Alcohol als oplossing voor een probleem, dat gaat onherroepelijk fout. Ik had in 2008 dus opeens twee uitdagingen: manisch depressief én verslaafd. Om een lang verhaal kort te maken: dat is allemaal dik in orde gekomen. En tot op heden, gebleven.

Ik heb mezelf beloofd geen anti-drank fundamentalist te worden. Da’s gelukt. Maar ik ben en blijf schoolmeester, dus heb ik mijn ervaring wel gedeeld in de vorm van voorlichting, "tot lering ende, vooruit, ook een beetje vermaak".  Zo bood ik ook mijn diensten aan het project ‘Fris over Drank’ van de gemeente Hardenberg aan. Gratis, ik wilde iets terugdoen voor de gemeenschap. Afgewezen. Iets dat gratis is, kan niks zijn, verklaarde mijn buurman, hij is ambtenaar, de reactie van de gemeente. Dus.

Of ik ooit in de verleiding kom? Zeker wel! Ik ben muzikant, dan verkeer je meestal in een omgeving die gemarineerd is in bier. Daar word ik meewarig aangekeken als ik alcohol weiger. Al jaren leg ik niet meer uit waarom. Wil niet zeggen dat ik geen zin heb, zo af en toe.

Tien jaar, en ik kan oprecht zeggen dat ik gelukkig ben; ik ervaar elke dag als een tweede kans die ik met beide handen aanpak. Nog steeds voelt de overwinning als een Olympische Zilveren medaille waarvan ik geniet, die ik regelmatig uit zijn doosje haal en trots oppoets. Zilver, ja. We hebben ook nog een gouden plak. Die is van Erna, mijn vrouw.

Bert