woensdag 14 augustus 2019

Wortel


Wat was ik er druk mee als puber: mijn gezicht poetsen met citroensap. Alles had ik er voor over om van mijn sproeten af te komen. Ondertussen zijn ze al lang vervaagd en vind ik dat eigenlijk best jammer. Ik wilde geen sproeten, maar egaal bruin worden. Dat wilde maar niet lukken. Ik verbrandde gelijk en mijn benen bleven altijd wit.

Mijn vriendinnen lagen maar even in de zon en ze waren al gelijk bruin. Daar was ik best jaloers op. Gelukkig was er de zonnebank. Destijds was het dé oplossing voor mij. Toen duidelijk werd hoe schadelijk het was ben ik er met pijn in mijn hart mee gestopt. Ik moest maar accepteren dat het er voor mij nu eenmaal niet in zat. Maar er kwam een alternatief: de spray tan. En ik had geluk, want ik mocht het samen met mijn schoonfamilie proberen. We gingen in de herfst naar Tenerife en waren zo wit als een sneeuwkonijn: dat kon natuurlijk niet. Dus ging ik naar de speciale spray studio. Ik moest makkelijke kleding aan, dus ging ik in mijn badjas. Eenmaal aangekomen moest ik in mijn nakie staan en werd ik onder gesprayed. Het leek fantastisch! Egaal bruin was het en ik zag mezelf al helemaal stralen met witte bloesjes en rokjes. Heel voorzichtig deed ik mijn badjas weer aan, want het moest nog even intrekken. Thuis aangekomen bekeek ik het resultaat in de spiegel en barstte in lachen uit.. De afdruk van de autogordel was prachtig te zien: een dikke witte streep liep schuin over mijn lichaam. Het was ook iets meer oranje dan ik gedacht had. Zo lagen we als wortels naast onze egaal witte mannen tijdens de vakantie. Na een paar dagen werden we oranje zebra’s: met oranje en wit gestreepte benen. Het was er ook niet af te wassen: het was immers in de huid getrokken. Mijn schoonzusje liep nog weken met oranje handen. Spray tan kon dus van mijn lijstje af.
Ondertussen ben ik terug van vakantie en ondanks het prachtige weer in Italië niet heel bruin. Maar lang leve de zelfbruiner! Voor mij de beste optie. Het lijkt gelijk wat en ik smeer me trouw in. Nog steeds ben ik best jaloers op mensen die zo mooi bruin worden. Maar hé, alles beter dan een wortel!

Karin van Dijk

Geen opmerkingen:

Een reactie posten