“Legwezen!”

“Afscheid nemen bestaat niet”, zingt Marco Borsato al jaren. In zeker zin klopt dat natuurlijk, maar vandaag ga ik het toch doen. Dit is namelijk mijn laatste column in de Toren. Dat vind ik erg jammer, maar de tijd in combinatie met mijn vele uiteenlopende bezigheden dwongen me tot het maken van keuzes. Ik blijf schrijven, maar helaas niet meer hier.

Ik vond het wel erg leuk! Ik heb genoten van jullie reacties, en vond het een uitdaging om steeds weer wat nieuws te verzinnen. Ik schrijf best veel, maar nooit met een deadline. Dit laatste bleek niet altijd even makkelijk, en één keer was ik het stiekem zelfs vergeten. Gelukkig bracht dit direct de nodige inspiratie waardoor ik alsnog, last minute, de column kon inleveren.

Favoriet onder de lezers waren de columns over mijn kinderen. Vooral de capriolen van mijn dochter deden het goed, bleek uit de reacties op straat. Hier thuis ook moet ik zeggen, want het is een joker! Op het moment zitten we weer in een nieuwe fase, en zijn driftbuien de laatste dagen orde van de dag. Ze gilt ons de oren van het hoofd en zit regelmatig voor straf op de trap af te koelen met haar mooie boze ogen. “Hoort er bij” hoor ik je denken, maar over afscheid nemen gesproken, tegen deze fase zeg ik heel graag “Doei”. Wat dan wel weer grappig is, is dat ze haar vader en grote broer ook met regelmaat om het minste of geringste naar de gang stuurt. Uiteraard mét wiebelend vingertje en een bazig “Legwezen!”. Het blijft een fantastisch kind…

Dit was hem dus! Bedankt allemaal voor het lezen en we komen elkaar vast nog wel eens tegen. Op straat, in de Toren of ergens tijdens één van mijn optredens in Hardenberg. Ik heb genoten, en zal dat blijven doen van mijn collega-schrijvers. En, zoals Marco ook wel eens zingt, “Ik zou het zo weer overdoen”.

Anja