Griepepidemie

De griepepidemie was heftig dit jaar. Doordat we tegenwoordig door allerlei sociale media snel op de hoogte worden gehouden van allerlei nieuwsfeiten zagen we veel berichten over scholen die leerlingen naar huis stuurden omdat er geen leerkrachten waren en ziekenhuizen waar geplande operaties niet door konden gaan omdat er te veel ziekte onder het personeel was. Ook de virologen die elk jaar de beroemde griepprik samenstellen waarbij ze zich beroepen op de levenscyclus van het griepvirus hadden het mis en de griepprik was dus dit jaar veel minder effectief dan andere jaren.

In mijn vorige column voorzag ik al dat de kou die er toen aankwam gezond voor ons zou zijn, lekker naar buiten, en ja, ik heb ook echt sinds jaren weer een stukje kunnen schaatsen op de sloten in de Wieden. Heerlijk om het krassen van de schaatsen te horen op het ijs en genieten van de prachtige natuur van dit gebied. Dat winterweer is gezond, veel beter dan het gekwakkel en doodt ook de bacteriën zei mijn moeder altijd. Daardoor komt er gelukkig aan zo'n griepperiode ook altijd weer een einde en deze is ook weer flink op z'n retour. Ik ben al jaren gevrijwaard geweest van de griep en maakte me ook niet echt zorgen toen ik wat begon te hoesten. Maar ik kreeg het ook koud en overal pijn. De kou periode had zeker nog een paar bacteriën laten leven die zich heerlijk nestelden in mijn longen en zo kon het zijn dat ik moest toegeven dat ik ziek was. En ondanks dat ik altijd tegen anderen zeg naar hun lichaam te luisteren wilde ik niet toegeven. Maar het lichaam liegt nooit en zo gebeurde het, ik lag bijna een week onder de wol, nergens zin in en niets doen. Het past helemaal niet bij mij. Ik besef me na zo'n week dan wel dat het een groot voorrecht is om gezond te mogen zijn en dat positief benaderen van gezondheid belangrijk is. Nu ik dit schrijf staan de paasdagen voor de deur en ik zal die dagen dan ook gebruiken om weer stukjes te wandelen, genieten van het nieuwe begin.

Henk Leemhuis