Nog een week en dan mogen we het stemhokje in! Als eerste zal ik checken of een en ander in ruime mate toegankelijk is, maar dat zal wel snor zitten met zo'n mooie award. Hoe we het ook wenden of keren, één van de hete hangijzers van deze gemeenteraadsverkiezingen zal zijn het wel of niet handhaven van de zondagsrust.
In mijn jeugd mocht ik niet op zondag naar de bioscoop, niet zwemmen als ik er voor moest betalen en voor de echt warme zondagen kocht mijn moeder op zaterdag waterijsjes die ze in het te kleine diepvriesvakje van onze koelkast legde. U ziet, de zondagsrust had bij ons met name een financieel economisch karakter. Daarbij, er werd niet geklust (in de buurt), de auto werd niet gewassen (in de buurt). Nee, de zondag werd gebruikt voor familiebezoek. Naar opa Nonkes, bijvoorbeeld. De ietwat rare opa Nonkes, die mij wel mocht plagen, maar ik hem niet. Hij is later dement geworden, waar ik niet van opkeek. Opa had een 'huussie' met een ton. Daar vroor je 's winters met je billen aan vast en 's zomers zat je er in een zwerm strontvliegen. Of we gingen op zondagmiddag autoroutes rijden. De Dr. Picardtroute, en mijn moeder maar roepen: "Kijk daar toch es, wat mooi!". En eindeloos campings kijken; waar gaan we dit jaar weer naar toe? Campings, die 's zomers een vreugdevolle aanblik bieden maar 's winters de grootste optimist in een depressie doen belanden.
En altijd zondagse kleren aan met de mededeling: "Niet vies worden!" Mooie kleren, maar vooral mijn moeders smaak, niet zo zeer de mijne. Zo kreeg ik ooit een pakje met een knickerbocker, waarbij het de bedoeling is om de half-korte broek aan te laten sluiten op de kousen. Vanwege groeispurten paste het maar een maand. Dus..
Nee, ik denk dat ik vroeger niet zo dol was op de zondag…
Bert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten