Rauw

In de rij voor de gondel naar de top van de berg hoor ik het voorbij komen: “Ik kan me voorstellen hoe het voelt”. Raak. Want eerder zei ik dat ook weleens tegen mensen die een dierbare verloren hadden. Tot ik het zelf meemaakte. En dat gevoel is juist níet voor te stellen. 

Mijn vader is er nu 6 jaar niet meer. Ik zou er alles voor geven om nog even met hem te kunnen praten. Of even te knuffelen. Of afscheid te kunnen nemen. Dan zou ik hem nog heel veel vragen. Ook zou ik hem vertellen dat hij gelijk heeft gekregen, want het “Wacht maar af Karin, je krijgt het dubbel zo hard terug” klopte helemaal. Hij had er een hard hoofd in, zo met mij in de puberteit. Maar wij hadden toch een hele goede band met elkaar. In mijn kinderen zag hij dingen van mij terug. 

Het verlies van mijn vader heeft me getekend. De tranen komen sneller: Spoorloos kan ik niet meer droog kijken en bij veel liedjes komen de teksten hard binnen. Nog steeds speur ik uit gewoonte de Jachthuisweg af als ik daar langs rijd, want daar zag ik hem regelmatig fietsen. En het missen went, want natuurlijk weet ik dat ik hem niet tegenkom. Maar het gevoel dat erbij komt kijken went niet. Ik wist niet dat het zo zeer kon doen als iemand zo ineens wegvalt. 

Mijn vader was een nuchtere man. Meer dan veertig jaar werkte hij bij de Wavin. Trouw in alles en iemand die zich inzette voor anderen: van de straatvereniging tot ‘Plankenpret’. Op de dag dat mijn tweeling tien jaar werd moest ik hem loslaten. Iemand zei tegen me dat het zo had moeten zijn: dat de cirkel rond was. Goed bedoeld hoor, maar het troostte me niet. Ik had meer aan de bezoekjes, kaarten en goede gesprekken. Dat probeer ik nu ook meer te doen als er mensen om me heen te maken krijgen met een groot verlies. Of dat nu een familielid of vriend is, rouwen is hard en rauw. Iedereen doet dat op zijn eigen manier en op zijn eigen tijd. 

Maar ik zal niet meer zeggen dat ik het me kan voorstellen, ook niet nadat ik het zelf heb meegemaakt. Wees maar blij dat je het je niet voor kunt stellen zou een goed antwoord zijn..Luisteren en er voor iemand zijn is al genoeg.