Was ik toch bijna deze column vergeten! Of eigenlijk was ik hem al vergeten tot vroeg iemand me waar hij bleef. Het was om een persoonlijke en goede reden, dat wel, maar het zegt ook iets over mezelf. Namelijk dat ik veel te druk ben, en mijn geest niet zo helder is als ik zou willen.
En ik weet zeker: ik ben niet de enige! De wereld raast maar door en door, en 2018 is al bijna begonnen terwijl 2017 binnen een week of drie voorbij vloog. Ik probeer altijd in het moment te leven, en stil te staan bij de dingen om me heen die écht belangrijk zijn. Helemaal na het verlies van onze zoon, en sinds onze kleinste dochter hier (zo goed als) rond loopt. Maar goed, ondertussen hobbel ik mezelf mooi voorbij, alsof ik gewoon maar even vergeten ben waar het werkelijk om draait.
Deze dagen word ik door omstandigheden weer op mijn plek gezet. En besef ik dat het zomaar voorbij kan zijn. Voel ik weer dat er aan het eind niets anders over blijft dan liefde. En dat mogen we nu echt niet meer vergeten. Daar moeten we niet alleen maar aan denken op het punt dat we iemand dreigen te verliezen, of als je ziek bent of half overspannen een column schrijft... ;-)
Het kan écht zomaar voorbij zijn, en er is écht maar heel weinig van je dagelijks leven belangrijk. Ik neem het met me mee tijdens deze maand. De maand van gezelligheid, liefde, lichtjes en feest. Een maand van stilstaan bij het leven, en bij wat je hebt gedaan en nog wilt bereiken. Ik weet het alvast, en noteer met grote letters; Niet meer vergeten waar het écht om draait.
Tout ce qui reste a la fin, c’est l’amour…
♡
Geen opmerkingen:
Een reactie posten