Zo, het wordt weer echt rustig. Ik hoef hier in Gramsbergen alleen nog een paar would-be kapiteins de jachthaven uit te kijken en de wintervoorn kan in alle rust naar binnen trekken. Over rust gesproken: ik kreeg een sympathieke mail van een dame, waarin ze vertelde door derden op Salland als oase van rust te zijn gewezen. Uiteraard vroeg zij asiel aan. Jammer, maar vol is vol. Het is al erg genoeg dat de slagader van het Pieterpad door onze streek raast. De dame in kwestie, haar asielaanvraag afgewezen zijnde, besloot voor second best te gaan, en tijdens een dagtrip Gramsbergen aan te doen. Dat was… vooruit, tot daar aan toe. Mits ze zachtjes deed.
Maar wat een schrik wachtte haar. Ze beschreef me oorverdovende herrie in de stadskern, repte van bonkende boxen en dreunende bassen en vertelde haar toevlucht te hebben gezocht in het museum, maar het ook daar niet te hebben volgehouden. Ze is Gramsbergen in allerijl ontvlucht. Ik wist meteen wat haar was overkomen: de feestweek. Wie rust zoekt moet net die ene week van de tweeënvijftig níet in Gramsbergen zijn.
Ik hoop dat zij haar ervaring gaat delen via de sociale media. Ja, ik wens vurig dat onze hele streek landelijk de reputatie zal verwerven van lawaaitempel waar ze bij de Zwarte Cross nog wat van kunnen leren. Laten zoveel mogelijk mensen afgeschrikt worden, zodat de eekhoorns en ik, de boomklevers en ik, de ijsvogels en ik, u en ik, in alle rust ons leven kunnen leven en niet om de vijf minuten aan een verdwaalde Amsterdammer hoeven uit te leggen waar het vakantiepark of de camping ligt. Nergens mevrouw, volkomen afgebrand, niets meer van terug te vinden, a hole in the ground. Heeft u Paradiso al geprobeerd? Daar moet het ook heel mooi zijn. Onverstoord Salland. Heerlijk.
Adrian Verbree
Adrian Verbree
Geen opmerkingen:
Een reactie posten