Heerlijk, het is weer zover: Vakantie! We trekken er dan massaal weer op uit. Het inpakken en lijstjes afwerken is niet aan mij besteed. Als een kip zonder kop loop ik dagen te hamsteren en te treuzelen en de dingen bij elkaar te zoeken. Te vaak heb ik al iets vergeten en altijd neem ik teveel kleren mee of net de verkeerde.
Als ik op vakantie ben vind ik het heerlijk om lekker rustig te lezen en gewoon even niets te doen. Mijn kinderen hebben andere prioriteiten: kun je er voetballen, vissen, zwemmen en vooral: is er wel WiFi? Aangekomen op de camping voltrekt zich vaak het volgende scenario: kent u dat ook? Dat je gelijk welkom geheten wordt door de Joviale Buurman, die (terwijl je alles bezweet uitpakt en bedenkt dat de tandenborstels nog thuis liggen) precies weet waar je de lekkerste schnitzel kunt eten, wat de beste supermarkt is en die je ook meteen maar even uitnodigt op de borrel van het veldje. Ik houd het meestal eerst even af, maar aan Echte Kampeerders kun je niet ontkomen. Ze hebben een snoeppot op tafel waar alle kinderen van de camping altijd iets uit mogen pakken, en daar begint het dus al. Want er wordt gevraagd aan de kinderen wat hun ouders voor werk doen. En dat probeer ik juist te vermijden. Want zodra iemand door heeft dat ik leerkracht ben gaan de verhalen vaak eerst over hoeveel vakantie je dan wel niet hebt, totdat het overgaat in klachten over kinderen met rugzakjes, volle klassen, geen meesters en mondige ouders. En of het echt zo is dat de werkdruk zo hoog is. Ja, die is hoog. Daarom geniet ik juist zo van mijn vakantie. Eén keer heb ik bedacht dat ik zou zeggen dat ik bij de Hema werk. En juist in dat jaar kwam het eens niet ter sprake, zul je altijd zien. Eerst nu maar eens even opladen tijdens de vakantie. Ik wens alle diehard kampeerders, de luieraars, de thuisblijvers en all-inclusives een ontzettend fijne vakantie toe.
Karin van Dijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten