woensdag 26 juli 2017

'Nai'

Het is een fase, het is een fase, het is een fase… Het is de mantra die nu al een aantal weken dagelijks door mijn hoofd gaat, hand in hand met de pijn in mijn hoofd die veroorzaakt wordt door babygebrul. Dochter Babet van elf maanden heeft namelijk iets nieuws ontdekt; Mama uitdagen. Het is een heerlijk kind, dat altijd vrolijk is, maar met een enorm temperament. Als ze iets niet wil, dan wil ze het dus ook écht niet! En nu ze door heeft dat ze mij kan uitdagen, is het hek behoorlijk van de dam.

Tegelijkertijd is er de kennismaking met het woordje ‘nee’. Er zijn twee dingen in huis die ze niet mag op het moment; zand eten uit de pot van de grote plant, en stukjes boomschors van het bijzettafeltje peuteren en in haar mond stoppen. Uiteraard is er meer dat ze niet mag, maar dit zijn de dingen waarmee ik Babet leer dat niet alles kan, en dat er dus zoiets bestaat als ‘nee’. Om in de taal van Babet te spreken; ‘nai’. 

En ze begrijpt het al heel goed. Soms begint ze er om te lachen en dan kijkt ze me uitdagend aan bij haar tweede, derde en vierde poging. Maar vaker zet ze het meteen op een langdurig krijsen, wanneer ik nog maar amper de letter ’n’ heb uitgesproken. Laatst kroop ze al huilend en ’nai’-zeggend naar de grote plant, in de wetenschap dat ze iets deed wat niet mag. Haha, wat een fantastisch kind!


Nu heb ik besloten dat ik thuis blijf werken tot ze naar school gaat, maar dit soort dagen maken dat ik soms begin te twijfelen. Waar moet ik de tijd en vooral de energie toch vandaan halen! Maar dan zie ik haar weer lachen. Met dat heerlijke bekkie met de 4 scheve tanden, en die stralende ogen. Wat is ze lief, en wat is ze mooi… Ik hoop dat deze fase nog héél lang gaat duren!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten