Oud geboren

Terwijl de zon steeds sterker word begint de energie weer langzaam door mijn lijf te stromen. Ik ben blij dat het weer april is, lekker naar buiten! Ik wandel langs het kanaal en kom af en toe tegenliggers tegen die ik groet. Een man met hond, een fietser, en een mooie vrouw op leeftijd in een scootmobiel die me een vriendelijke glimlach geeft. Ik lach mijn liefste glimlach terug en loop verder met mijn in slaap vallende meisje. Op de terugweg zie ik de oudere vrouw weer. Ze staat naast een prachtig huis met daarnaast iets dat ook eens een huisje was. Het is oud en scheef maar enkele subtiele details verraden dat het er ooit mooi uit zag. Ik stel me het vroegere huisje voor met een nog jonge vrouw. En dat het huisje van haar was en dat ze er warme herinneringen aan heeft. En terwijl ik daar loop en kijk maar mijn dochter van net een half jaar oud, hoop ik vurig dat ik ook ooit zo oud mag zijn. 

Vandaag ben ik 34 jaar geworden. Ik voel me anders dan 20 jaar geleden maar toch ook niet. Ik heb nog dezelfde dromen en voel me nog steeds mijn zelfde zelf. De oude vrouw ook neem ik aan. Misschien zag ze zich zelf wel toen ik daar liep met mijn baby, en dacht ze aan vroeger. Misschien ook wel niet, en dacht ze aan de boodschappen die ze nog moest halen, maar al mijmerend vind ik het wel een mooi idee.

Ik moet denken aan een liedje, ‘Oud geboren’ van Veldhuis en Kemper. Oud geboren met de wijsheid in pacht, maar met een nog jong lijf en de energie van een kind. Fijne gedachte.

Al dromend loop ik verder langs het kanaal en in de berm ligt een dood konijn. Ik moet lachen om mezelf en denk, ‘Die is ook niet oud geworden!’ Pluk de dag lijkt me maar het beste voor nu…