Had ik het maar gedaan… Even kijken hoe het werkte en heel even praten. Een klein berichtje in de Stentor: de praatpalen gaan dit jaar verdwijnen. En ik wilde nog zo graag eens weten hoe dat zou gaan. Dat je auto het begeeft. In de stromende regen natuurlijk en dat je dan eerst kijkt naar de hectometerpaaltjes waar de pijltjes op staan, zodat je weet of je links of rechts moet naar de eerstvolgende praatpaal. Moe en uitgeput kom je aan. Je drukt een knop in (tenminste, dat denk ik) en zegt dat je er bent. De man aan de andere kant is enorm opgelucht dat er eindelijk weer eens iemand staat. Hij stelt je gerust: "Het komt allemaal goed, mevrouwtje", en praat net zolang met je totdat er hulp komt.
Al sinds ik mijn rijbewijs heb, wilde ik dat zo graag eens doen. Maar ze verdwijnen. Omdat bijna iedereen tegenwoordig een mobiel bij zich heeft. Wat mij betreft klopt dat echt niet. Er zijn vast meer verstrooide mensen, die zoals ik de deur uitvliegen en hun mobiel vergeten. Of niet opgeladen hebben. Ik heb even research gedaan: er zijn ongeveer 3.300 praatpalen in Nederland. Een aantal wordt in musea gezet. Maar de meesten worden duurzaam vernietigd. Ik ben wel een voorstander van het hergebruiken van onderdelen. Dat levert werkgelegenheid op. De palen moeten immers worden weggehaald, de pijltjes van de hectometerpaaltjes moeten eraf.
Had ik het maar gedaan. Maar soms valt de werkelijkheid tegen en is je fantasie mooier. Je kunt trouwens kans maken op je eigen praatpaal als je een origineel idee hebt, las ik. Daar ligt nog een kans. Eentje in de tuin bijvoorbeeld. Dat ik dan op het knopje druk (tenminste, dat denk ik), en dat er in huis een belletje gaat. En ik dan een ijsthee met ijsklontjes kan doorgeven aan mijn man of kinderen. Had ik maar… of zal ik nog… Het kan nog tot en met juli!
Karin van Dijk
Karin van Dijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten