Elk jaar weer als de winter er is, dan wil ik ook een echte winter. Ook dit jaar weer, na een veel te warm begin van de winter rond de kerst leek het toch halverwege januari goed te komen. De temperaturen zakten onder nul graden Celsius, ook overdag en er vormde zich laagjes ijs op weilanden en ondergelopen plassen.
De strijd van de ijsverenigingen om de eerste natuurijsmarathon barstte los. Ik werd zoals dan altijd gebeurt onrustig, zou het dan toch echt. Maar aanvankelijk gooide de griep alles in het honderd, koorts, hoesten, een lekkende neus, verdorie ik had griep. Dat is wel vijftien jaar geleden, maar toch en net nu we misschien wel kunnen schaatsen. Ik heb nog wel even gekeken of mijn schaatsen al geslepen waren, een klusje dat ik altijd aan het eind van een seizoen doe, maar waar ik bij het nieuwe seizoen nooit zeker van ben dat ik het heb gedaan. Gelukkig, ze zijn scherp. Maar van schaatsen komt het niet. Zomaar is de temperatuur weer boven de tien graden, weer een illusie armer. Of toch nog, vrijdagavond hoorde ik de weermannen zeggen dat het vanaf vandaag weer overdag vriest, en 's nachts matig. Ik blijf hopen. Mijn conditie houd ik wel op peil, want het is nog geen eind februari. En het weer is wel telkens zo geweldig mooi dat wandelen bij deze prachtige luchten ook een heerlijk tijdverdrijf is, buiten, genieten van de hazelaar die al in bloei staat, de ruige rijp die we hadden, waarvan bijna iedereen wel een smartphonefoto had gemaakt. Geweldig mooi, het wisselen van seizoenen en dagen.
O ja, en dan was er nog het afscheid in de eerste column van mijn auto. Daar heb ik geweldig veel reacties op gekregen, en als jullie goed om je heen kijken de komende tijd kun je me nu weer zien in een nieuwe auto, misschien wel op weg naar de Kop van Overijssel om toch eindelijk weer eens een toertocht op de schaatsen te rijden.
Henk Leemhuis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten